Dag 13

November 16th, 2008

Yaya blijft steeds de zorgzame moeder. Toch stelt ze steeds meer haar eigen dingen ook weer op prijs. Een lekker lange wandeling van een klein uur vind ze heerlijk. En als het vrouwtje dan ook nog wat wil joggen is dat helemaal fijn. Gaat het tenminste wat harder!

Als het een gewone wandeling was staat ze thuis bij de achterdeur te bedelen of er toch niet nog even met het balletje of de frisbee gespeeld wordt. Kan ze lekker nog even rennen en apporteren!

Ook lekker even bij het vrouwtje en baasje in de huiskamer blijven en de gebeurtenissen in de keuken observeren bevalt de jonge moeder wel weer.

En dan roept de plicht weer. Ze wordt onrustig. Begint te draaien, rond te lopen door de kamer. Ze vindt niet meer haar rust in de mand. Onze vraag “Yaya naar de puppies?”  wordt beantwoord door een wolfachtig gehuil wat een duidelijk “ja” betekent. We laten haar weer bij de werpkist. Ze besnuffelt en ruikt aan iedere pup. Ze vleit zich neer en ja hoor de tafel is alweer gedekt. De pups weten niet hoe snel ze een van de beste tepels te pakken moeten krijgen. Dat gaat met vallen en opstaan. Want dat lopen gaat nog steeds niet echt goed. En degene die met zijn of haar nietsziende oogjes als laatste de weg vond moet dan ook nog echt wroeten om die vijfde aan de onderkant liggende tepel te pakken te krijgen. Maar even later hoor je ze dan toch alle vijf heel tevreden knorren en stroomt de melk volop.

Je raakt er niet op uitgekeken!

 

 

Yaya gaat nu ook steeds meer spelen met de puppies. De oogjes zijn aan het open gaan. Maar de pups kunnen nog niets zien. Ook hebben we het idee dat ze steeds meer gaan reageren op geluid.

Comments are closed.

Trackback URI |